Toen ik geboren was moest ik eerst Russisch leren. Mijn moeder en grootmoeder leefden in het kattenpensionaat dat beheerd werd door een russische dame, Anastasia, met haar dochters. Dat waren gelukkige tijden waarin ik kon spelen met mijn broers en zussen. Ze gingen echter al snel naar hun nieuwe huizen. Ook ik zou naar een koppel gaan.

Ik heb geen goede herinneringen meer over het koppel dat me oppikte, maar ik weet dat ze niet de juisten voor mij waren. Ik deed mijn best om de vrouw allergisch te maken. Het werkte! Enkele dagen later kwamen Raf en Liga me bekijken. Ik besliste om hen een kans te geven. Ze leveren een redelijke dienst, maar als ik op voorhand zou hebben geweten dat ze zo vaak gingen wandelen en op reizen... Ik haat reizen!

Ik moest hen (en iedereen in de buurt, of het nu in de metro, tram of taxi was) duidelijk maken dat ik geen transport tolereer. Les geleerd! Ze trokken bij elkaar in en ik kon me eindelijk concentreren op het opleiden van mijn eigenaars tot goede kat-watchers. Enkele keren per jaar regelen ze het dat iemand me komt bezoeken, of brengen ze me naar het 'kattenkasteel' in Leuven. De bewoners van het kattenkasteel hadden geen opleiding nodig. Ze laten me wandelen waar ik wil en doen wat ik wil (ik moet nog steeds uitvissen hoe ik in de tuin van het kasteel geraak).

Nu denken Raf en Liga over trouwen en een lange reis...Ik weet nog niet zeker of ik dit moet tolereren. Hier heb ik wat katvies nodig.